దైవకార్యం – అగ్రాహ్యం

ఆచార్య మల్లాప్రగడ ఇటీవల గుంటూరులో అయోధ్యాకాండ ప్రవచనం చేస్తూ ఒక నిగూఢ సార్వకాలిక సత్యాన్ని విపులీకరించారు.

‘అసంకల్పిత మేనేహ యదకస్మాత్ ప్రవర్తతేI 

నివర్త్యారంభ మారబ్ధం ననుదైవస్య కర్మ తత్ ॥’

(22 సర్గ – 24)

శ్రీరాముడు ‘పట్టాభిషేక విఘ్నము, వనవాసగమనము’ను ఉద్దేశించి లక్ష్మణునితో “లక్ష్మణా! ప్రయత్నపూర్వకముగా ఆరంభించిన కార్యములు ఆగిపోవుట, అనుకొనని విధంగా అకస్మాత్తుగా నూతన సంఘటనలు తటస్థించుట చూసి మనం ఏం గుర్తించాలో తెలుసా? దైవం అక్కడ పనిచేస్తోంది, మనం దైవ నిర్ణయానికి కట్టుబడి ఉండాలి అని.”

ఈ నేపథ్యంలో అనూహ్య విపత్కర పరిస్థితులు ఎదురైనపుడు నాపై అమ్మ అనుగ్రహప్రసార ప్రభావం వలన నేను గట్టున పడటానికి దర్పణం పట్టే కొన్ని అనుభవాలు:

నేను కృష్ణాజిల్లా DIET, Angaluru Question Paper Bundles Police Station Lecturer n Deposit . S.S.C. Public Exams. Route Officer duty 65 . విజయవాడ – 2 Town Police Station నేను ప్రభుత్వంవారి Rules ని తు.చ. తప్పకుండా విధి నిర్వహణ చేశాను. కాగా, అతఃపూర్వం Dy. E.O. గారు అక్కడ కొన్ని మార్పులు చేశారు. అవి D.E.O. Office Records కి చేరలేదు. ఆ సంగతి తెలియని D.E.O. నన్ను “You are under suspension!” అన్నారు Phone లో. ‘ఇంతమాట వడ్డానా!’ అని బిత్తరపోయాను. “నన్ను ఎందుకు Suspend చేస్తారు?” అని అడిగాను. అందుకు D.E.O. గారు సమాధానం ఇచ్చేలోగా Centre Chief Supdt. గారు phone తీసికొని “నుబ్రహ్మణ్యం గారిని Suspend చేస్తే నిలవదు, ముందు మీరు Suspend కావటం ఖాయం” అంటూ పూర్వావరాలు వివరించారు. రెండు నిముషాలు ఇదమిత్థమని తెలియని స్థితి. D.E.O. గారు తమ కార్యాలయ తప్పిదాన్ని అర్ధంచేసికొని నాతో “You have done very well. Sorry. I am proud of you. Carry on” . D.E.O. సిబ్బంది, ఉపాధ్యాయ లోకము అందరూ నాలో ఒక ప్రత్యేకతను గుర్తించి, గౌరవించారు.

అమ్మ అనుగ్రహం, దైవకార్యం పనిచేసింది కేవలం రెండు నిముషాలు మాత్రమే.

1986 సం॥ము. కొంతకాలంగా మా అమ్మగారు గుండెజబ్బుతో బాధపడుతోంది. కాకినాడ తీసుకుని వెళ్ళి డా|| N.V.S. నాయుడు M.D. గారికి చూపించేవాడిని. ఆయన పరీక్షలు చేసి మందులు వ్రాసి ఇచ్చేవారు.

1986 లో వెళ్ళినపుడు, తిరిగి బయలుదేరేముందు “మా అమ్మగారిని మళ్ళీ Check-up కి ఎప్పుడు తీసుకురమ్మంటారు?” అని అడిగాను. అందుకు వారు “మీరు ఆమెను మళ్ళీ తీసుకుని రారు. Reserve power of the Heart అని ఉంటుంది. ఆమె ఎన్నాళ్ళు ఉంటుందో చెప్పలేను” అన్నారు.

నా నెత్తిన పిడుగుపడ్డట్టు అయింది. మా అమ్మ చనిపోతుంది అని కాదు. తాను రోజూ విలవిలలాడే కంటే మృత్యువే ఆమెకు శాశ్వత పరిష్కారం, ఉపశమనం. కాగా, ఆ రోజుకి 1 నెల రోజులలో మా ఆఖరి చెల్లెలు పెళ్ళి లగ్నం నిశ్చయమైంది. మా అమ్మకి ఆ వివాహం కళ్ళారా చూడాలని చివరి కోరిక.

కిం కర్తవ్యం? వెంటనే ఆస్పత్రి నుంచే “అమ్మ”కి లేఖ వ్రాశాను. “అమ్మ” భౌతికంగా లేదు. పరిస్థితులను వివరిస్తూ “మా అమ్మకి రెండునెలల ఆయుర్దాయం ఇవ్వమ్మా!” అని చివరలో అభ్యర్థించాను. అంతే.

నెలరోజుల తర్వాత మా చెల్లెలు పెళ్ళి వైభవంగా జరిగింది. మా అమ్మ తృప్తిగా చూసుకున్నది. రెండవనెల అదే రోజు, అదే తిథి, అదే సమయం, శాశ్వతంగా కన్నుమూసింది.

అది అమ్మ అలౌకిక శక్తి, అకారణ కారుణ్య ప్రభావం, “రెండు నెలల ఆయుర్దాయాన్ని ఇవ్వమని” నేను అమ్మని అభ్యర్థించాను. అమ్మ అక్షరాలా అదే చేసింది. ఈ సందర్భం చేసే మహోపదేశం “అమ్మ మన మొదల్ని అలకిస్తోంది; భరించలేని స్థితినుంచి సున్నితంగా బయటికి తీసి తీరైన తీరంలో నిలబెడుతోంది; తన ఘటనాఘటన సామర్థ్యంతో మనల్ని వెన్నంటి ఉండి సంరక్షిస్తోంది” అని.

అమ్మ నిర్ణయం- దైవకార్యం నాకు తెలియకుండా నా ప్రమేయం లేకుండా అసంకల్పితంగా అప్రయత్నంగా నాచేత “మా అమ్మకి రెండునెలల ఆయుర్దాయం ఇవ్వమ్మా!” అని అభ్యర్ధన చేయించింది. దైవ సంకల్పాన్నీ అసుగ్రహాన్నీ కళ్ళముందు సాక్షాత్కరింపచేసింది.

ఈ తాత్పర్యాన్నే శ్రీరామచంద్ర ప్రభువు

“అసంకల్పిత మేవేహ యదకస్మాత్ ప్రవర్తతే |

నివర్త్యారంభ మారబ్దం నను దైవస్య కర్మ తత్॥” అని అద్భుతంగా వివరించారు.