ప్రతి ఏడూ దసరాపండుగరోజుల్లో, ఒకరోజు జిల్లెళ్ళమూడి వెళ్లి అమ్మ, హైమల పూజ చేసుకోవడం అదృష్టంగా భావిస్తున్నాము. అలానే దుర్గాష్టమి నాడు పూజ చేసుకుని తిరిగి గుంటూరు వచ్చాము. ఆ మరునాడు మావారు, పి.యస్.ఆర్. అన్నయ్యతో ఏదో విషయంలో మాట్లాడాలని వెళ్తూ, ‘నువ్వు కూడా వస్తావా’ అని అడిగారు. కొంచెం సేపు అలా బయటకు వెళ్లచ్చు కదా అని నేనూ రెడీ అయ్యాను. ‘మీ మగవాళ్లు మాట్లాడుకుంటూ ఉంటే నేను ఏం చేస్తాను. నన్ను శివాలయం దగ్గర దింపండి. మీరు వచ్చేదాకా ఇక్కడే కూర్చుంటాను’ అన్నాను. ఇద్దరం గుళ్లో కెళ్ళి స్వామి దర్శనం చేసుకుని బయటకు వచ్చాము, ఈయన ‘సరే నువ్వు రావన్నావు కదా, నేను వెళ్లివస్తాన’ని కారెక్కారు. ఇంతలో నాకే ఆలోచన వచ్చింది. అన్నయ్య ఈయన వాళ్లింట్లో మాట్లాడుకుంటుంటే, నేను లోపల గిరిబాల అక్కయ్యతో, చి||ల||సౌ|| జానకితో, వాళ్ల చిరంజీవులతో మాట్లాడవచ్చుకదా ! వాళ్లు నాకేమీ క్రొత్త వాళ్లు కారు కదా అనిపించి, నేనూ వస్తాను ఉండండి అని నేనూ అన్నయ్య వాళ్లింటికి వెళ్ళాను.
దంపతులిద్దరూ ఎంతో ఆప్యాయతతో ఆహ్వా నించారు. కుశలప్రశ్నలు అయ్యాక, అక్కయ్య దసరాల్లో పూజలు కదా, ఉదయాన్నే పూజలూ, నైవేద్యాలు అయ్యాయి అని ప్రసాదం తీసుకోండి అని తియ్యటి పాయసం కరకర లాడే గారెలు, తియ్యగా, పుల్లగా అల్లంపచ్చడి నంజుకునేందుకు యిచ్చారు. భక్తితో ప్రసాదం తీసుకున్నాము. మగవాళ్లు మాట్లాడుకోవడం అవగానే, ఇక బయలుదేరుదామని అంటే అక్కయ్య ‘ఒక్క నిమిషం ఉండండి. బొట్టుపెడతాను’ అని లోపలికి వెళ్ళి పళ్ళెంలో చీర, రవికెలు, పసుపు, కుంకుమ, పళ్లు పూలు బొట్టు పెట్టి యిచ్చారు. ‘ఇప్పుడు ఇవన్నీ ఎందుకు అక్కయ్యా ! పళ్ళు పూలు యివ్వండి. చాలు” అని నేను చాలా మొహమాట పడ్డాను. అక్కయ్య ‘పండుగ రోజుల్లో వచ్చారు తీసుకోండి’ అని అంటుండగానే ఆంజనేయులు అన్నయ్యగారు వచ్చి, ఇది చాలా విశేషమైన సంగతమ్మా ! అని అన్నారు. “నిన్నటి రోజు కాళీపీఠంలో అమ్మ పూజ చేశాము. కాని ఆ హడావుడిలో అమ్మకు వస్త్రాలు తీసుకువెళ్లడం మరచి పోయాము. ఎంత లోటు అనిపించింది. ఇంటికి వచ్చాక నేను గట్టిగా అనుకున్నాను. రేపు ఉదయాన్నే ఇంటికి ఎవరన్నా సువాసిని వస్తే ఆమెనే అమ్మగా భావించి పసుపు కుంకుమ వస్త్రం యిచ్చి సంతోషపడతాను అని నిర్ణయించు కున్నానమ్మా! ఇంతలో, మీ దంపతులు వచ్చారు. చాలా సంతోషంగా ఉన్నది” అన్నారు. నాకు అమ్మ వాత్సల్యానికి మనసు పరవశించి, ఆనందబాష్పాలు జాలువారినాయి. ఈయన వచ్చేదాకా గుళ్లో కూర్చుందాము అనుకున్న దాన్ని, క్షణంలో మనస్సు మార్చుకుని వాళ్ల యింటికి వెళ్లడం అమ్మ పేరున ప్రసాదం పొందడం మరచిపోలేని విషయం. ఇదంతా ‘అమ్మ. సంకల్పమే’ నని ఎప్పటికీ భావిస్తాను.