అమ్మ కరుణ అవ్యాజమైనది. అనిర్వచనీయమైనది. అమ్మ మన అవసరాలను ఆపదలను గుర్తించి ఆదుకొనే ఆపద్బాంధవి. నా పుట్టుక అమ్మ ఇచ్చిన వరమే. మా తల్లిదండ్రులకు పెళ్లయిన తరువాత 7 సంవత్సరాలకు కూడా పిల్లలు కలుగలేదు. మా నాయనమ్మ బాధపడుతుంటే మా ఫ్యామిలికి దగ్గర ఆప్తురాలైన దోనెపూడి భారతమ్మగారు బాధపడకే అచ్చమ్మా ! అమ్మ తప్పకుండా కరుణిస్తుంది అనేవారట. జిల్లెళ్ళమూడికి మా అమ్మను తీసుకెళ్ళి అమ్మ దర్శనం చేసుకున్న తరువాత నేను పుట్టాను. నేను పుట్టాక మా అమ్మకు కలలో ఆకాశం నుంచి రింగులు రింగులుగా తిరుగుతూ ఒక పాప వచ్చి పండు అందిందిగా సంతోషమేగా అన్నదట. మా అమ్మ హైమ నా కలలో కనిపించింది పాపకు హైమ అని పేరు పెడితే బాగుండు అని మనసులో అనుకున్నదట. భారతమ్మ మామ్మగారు కూడా హైమ అని పేరు పెడదాము అని అన్నారట. మా స్వగ్రామం బొల్లాపల్లిలో చిన్నాదేవి అక్క వాళ్ళ ఇల్లు మా ఇల్లు ఎదురెదురుగా ఉంటాయి. మా చిన్ననాటి నుండి వాళ్లతో బాగా సన్నిహితంగా ఉంటాము. మా అమ్మ కుటుంబ ఇబ్బందులు, బాధలు చెప్పి బాధపడుతుంటే ఆ అక్కాయివాళ్లు ఎప్పుడూ నీకేమీ ఫర్వాలేదు. నీ బిడ్డలు అమ్మ ప్రసాదాలు వాళ్లను అమ్మే చూసుకుంటుంది అని ఓదార్చేవాళ్లు. ఆ విధంగానే అమ్మ మమ్మల్ని అడుగడుగునా కంటికి రెప్పల్లా కాపాడుతూ రక్షిస్తూ ఉంది.
భారతమ్మ మామ్మగారితో కలసి, మొట్టమొదటిసారి జిల్లెళ్ళమూడి వెళ్లినపుడు (1982) అమ్మకు చేరువగా కూర్చొనే భాగ్యం కలిగినది. అమ్మ నా నుదుట కుంకుమ దిద్దింది. మామ్మగారిని ఈ అమ్మాయి ఎవరు భారతీ! అని అడిగింది. మామ్మగారు చాలా సంవత్సరాల తరువాత జిల్లెళ్ళమూడి రావడం జరిగింది. నా పేరు గుర్తుంచుకొని అమ్మ నన్ను పలకరించిందని మామ్మగారు ఆశ్చరపోయారు. మరుపే లేని అమ్మను చూసి ఆశ్చర్యపోవడం మన నైజం.
అంతక్రితం ఒకసారి భారతమ్మగారు మా నాయనమ్మను తీసుకొని జిల్లెళ్ళమూడి వచ్చారు. అమ్మ ఆ రోజు సాయంత్రం మధ్యాహ్నం ఇద్దరు ఆడవాళ్ళు వచ్చారు. కదా ! వాళ్లను పిలవండి అన్నారట. అమ్మే స్వయంగా అన్నం గోంగూర కలిపి ముద్దలు చేసి తినిపించారట. ఇద్దరికీ చెరొక పట్టుచీర పెట్టి ఏమే భారతీ ! అచ్చమ్మ చీర బాగుందని మళ్ళీ నువ్వు మారుస్తావా అన్నారట. ఆమె చంచల మనస్తత్వాన్ని గుర్తించి ఆ విధంగా అన్నారు. కాబోలు. ఆ తల్లికి తెలియని మన ప్రవర్తన, మనసు ఉంటాయని అనుకోవడం మన భ్రమ.