ఎంత చల్లని మాయివమ్మా
ఎంత కరుణామయివమ్మా
కలివెలసిన ఆకలివైరీ ! అనసూయా శ్రీనారీ !
ఆచంద్రతారార్కం నీ నగరీవిభవం
కూటి కొఱకె కోటి విద్యలంట
జగతి జనులు కదియే బహుమతంట
కొందరిదే నీతి నియమపంట
మరియెందరో అవినీతి వెంట
కోట్లు కూడబెట్టినా మేడలెన్ని కట్టినా
వేయికోట్లవాడైనా బంగరు మింగలేడు
వేళకింత అన్నమే ఎవ్వరైనా తినేది
ఆ అన్నములో ప్రేమ కలిపి తినిపించినావు.
మనుజజన్మ పరమార్ధము వినిపించినావు!
ఆంత్యములో అందరికి ఆరడుగులె చోటు
అంతులేని అడ్డులేని ఆశలె పెనుచేటు
ఎందుకమ్మ తీరని ఈ ధనదాహం
ఎదకు శాంతి నొసగని ఈ వ్యామోహం
నీవొసగిన ఈ తనువే ఒక హద్దుల బొమ్మ
పరిమితియే అందించును పరమానందపు కొమ్మ
ఆత్మతృప్తి కన్న ఏ సంపద మిన్న!
అవని జనుల హితము చూడ కీర్తి తాకు మిన్ను
ఆ హితమున ప్రేమకలిపి చేసి చూపినావు.
మనుజ జన్మ సార్ధకతకు మణిదీపికవైనావు! ॥ ఎంత॥
బ్రహ్మత్వము పొందిన మరో బ్రాహ్మివమ్మా !
ద్వంద్వాతీత గుణాతీత మహాదుర్గవమ్మా !
క్షుత్తుబాపి రక్షసేయు రమణి హరిణివమ్మా!
మహోదాత్త మహోన్నతం నీ అనుపమచరితం.
నీ చరితము పఠియించిన జన్మలు చరితార్థం.
నీ అడుగులోన అడుగువేసి నన్ను నడవనీయవమ్మ!
నీ కరుణచూపు జల్లులోన నన్ను తడవనీయవమ్మ!